Dlatego i my od tego dnia, kiedy to usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić i prosić, abyście doszli do pełnego poznania woli jego we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu.

Apostoł Paweł modlił się nieustannie, aby wierzący w Kolosach zostali wypełnieni poznaniem Bożej woli „we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu”. W wielu fragmentach Pisma wola Boga odnosi się do Jego odwiecznych zamysłów, jak np. w Liście do Efezjan 1,11, gdzie czytamy: „...który sprawuje wszystko według zamysłu woli swojej”. W innych miejscach z kolei odnosi się do codziennego życia wierzących i w takim znaczeniu występuje w naszym głównym wersecie.

Rozpoznanie woli Bożej zależy od naszego stanu duchowego. Wskazują na to słowa: „mądrość i duchowe zrozumienie”. Apostoł nie mówi, że dla zdobycia pełnego poznania woli Bożej wystarczy znajomość Bożych przykazań, jak to było pod zakonem. Nie otrzymamy go również dzięki radzie innych, chociaż z pewnością nie powinniśmy gardzić radą współwierzących. Mądrość i duchowe zrozumienie to znajomość również tego, co jest dobre i mądre w oczach Bożych, a nie jest wyraźnym Bożym nakazem lub nie wynika wprost z Pisma Świętego. Mądrość tak rozumiana jest znajomością prawdy, a duchowe zrozumienie to zdolność rozróżniania lub duchowego wglądu, które pozwalają na właściwe zastosowanie prawdy w różnych okolicznościach życia.

W rozpoznawaniu woli Bożej zwykła ludzka mądrość i rozum nic nam nie pomogą. Jest tak dlatego, ponieważ jest to droga, której „nie zna sęp i której nie wypatrzyło oko sokoła. Nie kroczą po niej dzikie zwierzęta, nie stąpa po niej lew” (Joba 28,7-8). Sęp jako drapieżnik ma bardzo dobry wzrok, a które zwierzę jest tak odważne jak lew? Niemniej przyrodzona odwaga i doskonały wzrok nie przydadzą się na ścieżce wiary. Jedynie zdrowe, jasne spojrzenie wiary skierowane nieustannie na Chrystusa może dać właściwe duchowe zrozumienie. Bóg daje nam taką obietnicę: „Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie” (Ps. 32,8).