Bojaźń Pana jest szkołą mądrości, a pokora poprzedza chwałę.
Przypowieści Salomona 15,33
PRAWDZIWA POKORA
Charakterystyczną cechą ludzi, którzy dali wielki przykład innym, jak należy poświęcić się Bogu, jest prawdziwa pokora. Jednym z nich był Dawid. Ze skromnej pracy Bóg podniósł go do godności króla. Zawarł przymierze z Dawidem i jego domem. To oznaczało największe uhonorowanie, a Dawid zdawał sobie z tego zaszczytu sprawę.
Prorok Natan przekazał Dawidowi to Boże błogosławieństwo. A jak zachował się król? Oto tak: "Poszedł król Dawid i usiadł przed Panem, i rzekł: Kim ja jestem, Panie Boże, a czym jest mój dom, że doprowadziłeś mnie aż dotąd? Ale mało to jeszcze było w twoich oczach, Panie Boże, gdyż rozciągnąłeś na dom twojego sługi obietnice twoje na daleką przyszłość i dałeś mi oglądać przyszłe pokolenie ludzkie, Panie Boże" (2. Księga Samuela 7,18-19).
Serce człowieka w jego upadłej naturze ma nieodparte skłonności do dumy i zdobywania władzy. Prawdziwa pokora natomiast wykorzystuje uznanie i dar od Boga, aby uwielbić Go jako dawcę i być dla innych błogosławieństwem. Bóg daje ludziom dary nie po to, żeby się nimi szczycili. Bóg użycza ich, by służyły Jemu i Panu Jezusowi. Są używane we właściwy sposób, jeśli wyczuwa się za nimi prawdziwą pokorę.
Może nie jesteśmy powołani do wybitnej służby i nie możemy porównywać się z królem Dawidem, ale każdy z nas jest powołany, by z pokorą służyć Panu oraz innym.
Szukaj
News
Dodaliśmy najnowsze kazania brata Bryana Baptiste, misjonarza służącego przez 30 lat na Karaibach. Zapraszamy do wysłuchania!
02
grudnia
Mimo to, że przedtem byłem bluźniercą (...), ale miłosierdzia dostąpiłem, bo czyniłem to nieświadomie, w niewierze. Prawdziwa to mowa i w całej pełni przyjęcia godna, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, z których ja jestem pierwszy.
1 List do Tymoteusza 1,13.15
Informacja o ciasteczkach
Niniejsza witryna internetowa korzysta z plików cookie. Pozostając na tej stronie, wyrażasz zgodę na korzystanie z plików cookie.