A do służby synów Kehata w Namiocie Zgromadzenia należeć będzie troska o rzeczy najświętsze: Gdy obóz będzie miał ruszyć, wejdzie Aaron ze swoimi synami, zdejmą zakrywającą zasłonę i owiną w nią Skrzynię Świadectwa, następnie położą na niej okrycie ze skór borsuczych, a na nim rozciągną sukno z błękitnej purpury i założą drążki.
4 Księga Mojżeszowa 4,4-6
Praca i świadectwo dla Chrystusa w świecie
Gdy czytamy 4 Księgę Mojżeszową 4,1-15, zauważamy, że choć funkcje Lewitów – Kehatytów, Gerszonitów i Merarytów – różniły się od siebie, jednak wszystkie dotyczyły przybytku. To Lewici rozmontowywali go, transportowali i wznosili ponownie, etap po etapie, przez cały czas wędrówki przez pustynię. Jeżeli są „różne posługi” (1 Kor. 12,5), to wszystkie one dotyczą Pana Jezusa, a każdy wierzący ma w rzeczywistości ten sam obowiązek: W życiu na tym świecie przedstawiać Chrystusa i okazywać różne aspekty Jego moralnej wspaniałości. Czy w słowie, czy w czynie – słudzy Pańscy są zawsze i wszędzie odpowiedzialni za utrzymanie chrześcijańskiej nauki w stanie nienaruszonym i żywym.
W trakcie przemieszczania się Izraelitów po pustyni większość wyposażenia przybytku była ukryta pod niepozornym przykryciem ze skór borsuczych, przypominając nam, że wierzący mają swój skarb – Chrystusa – „w naczyniach glinianych” (2 Kor. 4,7). Wyjątkowe przykrycie posiadała Skrzynia Przymierza (Arka): wraz z innymi okryciami znajdowała się pod błękitnym suknem, symbolizującym niebiański charakter Boga-Człowieka, zstępującego tu i żyjącego na ziemi. Świecznik wraz z jego lampami (4 Mojż. 4,9-10) był rozpoznawalnym przez wszystkich jako źródło jasnego światła – świadectwa dawanego na świecie przez Tego, który sam jest światłością. A miedziany ołtarz, pod suknem z czerwonej purpury (4 Mojż. 4,13), jest – mówiąc obrazowo – dla odkupionych, którzy pielgrzymują, przechodząc przez ten świat, nieustannym przypomnieniem o tym, co jest istotą ich drogi za Panem – o cierpieniach Chrystusa i o chwale, która po nich nastąpi.
Posłuchaj tekstu kartki